Przepisy polsko-szwedzkiej konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania Polsko-szwedzka konwencja o unikaniu podwójnego opodatkowania określa prawa państw-stron konwencji do opodatkowania poszczególnych dochodów wymienionych w konwencji. Ma ona również na celu zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu tych samych dochodów, określając w art. 22 konwencji metody unikania podwójnego opodatkowania. W przypadku Polski, podstawową metodą jest wyłączenie z progresja, które ma zastosowanie w sytuacji kiedy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji (art. 22 ust. 1 lit. a) konwencji). Wyjątkiem są dochody z tytułu dywidendy i należności licencyjnych wypłacanych ze Szwecji, do których zastosowanie ma metoda proporcjonalnego odliczenia (art. 22 ust. 1 lit. b) konwencji). Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że dochody osiągnięte na terytorium Szwecji bierze się wyłącznie do obliczenia stawki podatku od odchodów opodatkowanych w Polsce na zasadach ogólnych. Jeżeli dana osoba nie osiąga w Polsce dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych (np.: wynagrodzenie za pracę, emerytura), to nie ma ona obowiązku rozliczania się w Polsce ani składania zeznania rocznego. Metoda proporcjonalnego odliczenia polega na odliczeniu od podatku sumy równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Szwecji, jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku obliczonej przed dokonaniem odliczenia, która odpowiada tej części dochodu osiągniętego w Szwecji. Poniżej zamieszczamy przykładowe interpretacje przepisów podatkowych, dotyczące różnych sytuacji podatników związanych zarówno z Polską, jak i z Szwecją. 1. Podatnik zatrudniony jest w Szwecji jedynie sezonowo, a na stałe mieszka w Polsce. Zgodnie z art. 15 ust. 1 konwencji, wynagrodzenie, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. A zatem, jeżeli osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski (w rozumieniu przepisów podatkowych) osiąga dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwecji, dla szwedzkiego pracodawcy, to są one opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Szwecji, przy czym w Polsce, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, stosuje metodę wyłączenia z progresją (art. 3 ust. 1 ustawy w zw. z art. 15 ust. 1 konwencji oraz art. 22 ust. 1 lit. a) konwencji) polegającą na tym, że dochody osiągnięte na terytorium Szwecji bierze się wyłącznie do obliczenia stawki podatku od odchodów opodatkowanych w Polsce na zasadach ogólnych. Jeżeli jednak taka osoba nie osiąga w Polsce dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych (np.: wynagrodzenie za pracę, emerytura) to nie ma ona obowiązku rozliczania się w Polsce ani składania zeznania rocznego. 

Informacja została opracowana w oparciu o materiały Ministerstwa Finansów opublikowanych na oficjalnej stronie  Ambasady Rzeczpospolitej Polskiej W Sztokholmie